Waarom op wereldreis

door Reis om de Wereld
1,7K views
waarom-op-wereldreis

Waarom op wereldreis gaan? Die vraag is niet zo eenvoudig te beantwoorden. De één fietst voor de wereldvrede naar Zuid-Afrika. Een ander reist heel de Amazone af, op zoek naar die ene vlinder. We gaan op zoek naar het motief.

De monsters zijn verslagen. We hoeven geen indianen meer te bekeren en kunnen ook paard en zwaard rustig thuislaten. We komen niet meer thuis met schepen vol goud, koffers vol exotische diersoorten.

De lol is er af, zou je zeggen. De wereld is in kaart gebracht; waarom op reis als je een olifant ook in de dierentuin kunt vinden? Waarom je in het zweet werken als het koraalrif het mooist is op breedbeeld?

Waarom op wereldreis

Toch reizen we met vele miljoenen als bezetenen de wereld rond. Jongeren, minder jongeren, krasse knarren, reeds lang gepensioneerden.

Soms alleen, soms met kinderen en huisdieren. Als we het niet meer doen om rijk of beroemd te worden, niet meer voor god of vaderland, waarom dan wel? Moeilijke vraag, vele antwoorden.

In elk geval vind je nog genoeg reizigers met een missie. De één fietst voor de wereldvrede naar Zuid-Afrika. Een ander reist heel de Amazone af, op zoek naar die ene vlinder. Een derde probeert een bijna uitgestorven indianentaal op te tekenen.

Er zijn er ook die een jaar tussen de apen willen wonen. Of in elk land een traditioneel feest willen zien. De geschiedenis na willen spelen en de zijderoute langslopen.

Tussen de 25 en 30 jaar

Beweegredenen genoeg. En natuurlijk zijn er ook mensen die gewoon reizen omdat ze zich vervelen of omdat ze op feestjes niets te vertellen hebben. Laten we eerst eens kijken wie dat zijn, wereldreizigers.

Is een wereldreiziger makkelijk te herkennen? Nee. Wees dus op je hoede. Ook bij jou in de buurt kan er één wonen. Je herkent ze vaak nauwelijks. Ze zijn amper groter of sterker dan een normaal mens. Leeftijd: vaak tussen 20 en 35. Maar ook vaak ouder.

Er zijn genoeg voorbeelden van hoogbejaarden die woeste expedities ondernamen (Pizarro was een oude man toen hij het Incarijk veroverde). De meeste reizigers kiezen ervoor om te reizen voor ze al te zeer vastzitten aan topbaan of fopspeen, maar er zijn genoeg mensen die bewijzen dat je ook met kinderen, ja zelfs met kleinkinderen, prima de wereld rond kunt reizen.

Keurslijf

“Is dit alles?” Die vraag vormt de inleiding tot menig wereldreis. Al weten we dan misschien niet precies wat we zoeken, we willen niet sterven in het doffe harnas van de werkweek. Het leven is toch meer dan keurslijf en regelmaat?

Dus pakken we het vliegtuig, op weg naar een leven dat we nog niet uit ons hoofd kennen. Spanning, avontuur. Natuurlijk zijn onze reizen in vergelijking met vroegere expedities niet echt gevaarlijk – we moeten het doen zonder scheurbuik en syfilis, we weten min of meer wanneer we aankomen en terugkeren op wereldreis. Toch blijft er de opwinding van een nieuwe ervaring. Zwemmen met een walvis is gauw zo avontuurlijk als lunchen met een collega.

IJsbreker

Of niet? Hangt van de collega af. En van de walvis. En natuurlijk vooral van de manier waarop je daar naar kijkt. Als je goed kijkt wordt de lulligste gebeurtenis avontuurlijk, als je slecht kijkt is de spannendste reis doodsaai.

Je vindt op het internet ontelbare sites van wereldreizigers die amper iets te melden hebben. Vaak lijkt het belangrijkste doel te imponeren. Zonder succes. Als je een nieuw continent ontdekt, is het logisch dat je dat even opschrijft. Dreig je opgepeuzeld te worden door een woeste indianenstam? Pak pen en papier! Maar het maken van een wereldreis is op zich nog geen heldendaad. Het gaat niet om de reis, maar om de reiziger.

Het maken van een wereldreis hoeft echt niet spannender te zijn dan een ritje met tram 9. Misschien is het probleem vooral dat we de wereldwonderen die zich in tram 9 afspelen, niet zien. Gehersenspoeld door gewoonte. Als voorgeprogrammeerde mummies laten we ons heen en weer rijden. We zitten wel in de tram, maar onze ogen, oren, neus hebben we thuisgelaten.

En voor het gemak zetten we hoofd en hart ook maar even uit. Als dat zo is, dan moeten we inderdaad snel op reis. Geen tijd te verliezen! Reizen is vooral een manier om wakker te worden: de hitte voelt anders, de kou is niet als thuis, de mensen klinken en ruiken anders.

Reizen is: alle zintuigen schoonwassen en afstoffen.

Een heuse ijsbreker waarmee vastgevroren gevoelens en aangekoekte gedachten los worden gewrikt. Zodat we, als we thuiskomen in tranen uitbarsten bij de schoonheid van drassig polderland. Of bij de wonderen van tram 9.

Wereldreis is een verrijking

Over wonderen gesproken: er is vaak een verband gelegd tussen reizen en religie. Waar mensen vroeger een kerk binnenstapten, zouden ze nu op een vliegtuig (schip/trein/fiets/step) stappen. Op zoek naar andere waarden dan de westerse. Op zoek naar mythes en rituelen.

Of gewoon naar andere mensen en andere culturen. Aanvulling, verrijking. Maar ook op zoek naar eenzaamheid, meditatie, als het meezit zelfs wat inzicht. Het zal niet voor niets zijn dat uitgerekend woestijnen, bergketens of oerwouden populaire bestemmingen zijn.

Plekken waar een mens ook maar een anekdote is. Plekken zonder tijd en geschiedenis, ver van het knellende sociale kostuum. Je voelt je er bijna als de eerste mens, de wereldgeschiedenis begint bij jou.

 

Zweet en stof

Zo ontdekt de moderne reiziger misschien geen continenten meer, maar vooral zichzelf. Sommige mensen zouden misschien liever een bron, berg of diersoort hebben ontdekt, maar je hebt niet alles voor het kiezen.

Waarom op wereldreis? Je wordt weer een mens, met een heus lichaam: een hoofd dat suist van de hoogte, ogen die pijn doen van het verblindende licht. Een lichaam dat ruikt naar zweet, haren vol met het stof van de wegen. Je bent weer helemaal compleet, klaar om aan alle kanten geraakt te worden. Want daar was het toch ook om begonnen? Reizen is weer ontvankelijk worden.

Relativeren

En onafhankelijk. Wie op wereldreis gaat en de tijd neemt om een land echt te bekijken, kan zich een oordeel vormen. Hoeft niet blindelings te geloven wat de media zeggen. Merkt dat we een vertekend beeld krijgen van veel landen doordat maar één aspect belicht wordt.

Je leert relativeren. Ook omdat je gedurende je reis steeds meer merkt dat je zelf eigenlijk een buikspreekpop bent, volgepropt met sociale conventies. Je komt erachter dat wat je dacht dat je identiteit was, gewoon een sociaal masker was. Relativeren inderdaad. Je vindt niets meer normaal. Of alles.

Dag en Nacht

Duizenden redenen om op reis te gaan. En als je eenmaal reist, lijkt de wereld uit louter reizigers te bestaan. Is het bijna onwezenlijk dat er ook een universum is waar mensen om 08.00 uur naar kantoor gaan.

Er is een wereld van werkenden en een wereld van reizigers, zij vormen dag en nacht, raken elkaar niet. Je kunt ervoor kiezen te blijven reizen, maar de meeste mensen keren vroeg of laat terug. Kijk dus je ogen uit, zodat je als je terugkeert genoeg magie hebt verzameld om ook de betovering in de dagelijkse werkelijkheid te kunnen zien.

Er was ooit een man, zo vertelde de schrijver J.K. Chesterton, die op ontdekkingsreis ging. Hij vertrok met zijn boot vanuit Engeland, reisde vele maanden, overleefde weer, wind en vele avonturen.

Op een dag zette hij voet aan land. Hij was ervan overtuigd een nieuw continent te hebben ontdekt. In werkelijkheid was hij terechtgekomen op exact dezelfde plek als waar hij een paar maanden eerder was vertrokken. Maar wel met een nieuwe kijk op zijn oude werkelijkheid. Goede reis!

Gerelateerd

We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt. Prima! Lees meer