Zand. Een rondje ‘Waar denk je aan als ik Algerije zeg?”, levert ‘zand’ als favoriete antwoord op. Het is één van de eerste dingen waar je bij Algerije aan denkt. Niet zo gek natuurlijk als je bedenkt dat Algerije voor 85% uit woestijn bestaat.
In de Sahara, een immense zandbak, zie je inderdaad héél veel zand en zandvlaktes; maar behalve dat ook ‘ergs’ (zandduinen), zandbanken, ‘hamada’s’ (rotsachtige vlakten), grillige rotsformaties, gebergten…
En grote karavanen met tientallen of zelfs honderden kamelen die in lange slierten door ruige streken en over droge vlaktes trekken; met af en toe een oase.
Het land heeft ook een moderne hoofdstad (Algiers), vele andere interessante steden, kleurrijke markten, mooie stranden, groene heuvels, knalblauwe luchten en indrukwekkende bergketens waar je (Wie had dat gedacht!) zelfs kunt skiën. En, islamitisch of niet, er komt wijn uit Algerije.
Reizen naar Algerije
Algerije is groot. Echt groot. Het grootste land van Afrika. Na Soedan. Wereldwijd staat het qua oppervlakte op nummer tien. En Nederland past er maar liefst 65 (of, als we sommige bronnen mogen geloven: zelfs zeventig!) keer in.
Het ligt in Noord-Afrika, maar toch nog dichterbij dan Griekenland en noordelijker dan bijvoorbeeld Cyprus en Kreta. Feiten en achtergronden vind je in: Wikipedia Algerije
In het noorden wordt Algerije begrensd door de Middellandse Zee, in het oosten door Tunesië en Libië, in het zuiden Niger en Mali en in het westen door Mauretanië. Het aanbod van reizen naar Algerije is beperkt, omdat het gevaarlijk kan zijn om naartoe te reizen.
Algerije was er alleen niet zo snel bij als Marokko en Tunesië. Terwijl de buurlanden al in de jaren vijftig en zestig de eerste toeristen ontvingen, bleef Algerije lange tijd nogal een gesloten land.
Jaren tachtig
In de jaren tachtig kwam hier verandering in; langzaamaan brachten steeds meer toeristen een bezoek aan Algerije. Van massatoerisme is echter nooit sprake geweest.
Helaas verscheurden interne twisten het land in de jaren tachtig en negentig, waardoor het prille toerisme al weer snel afnam. Hoewel Algerije momenteel nog steeds niet zo geschikt is voor toeristische reizen, is het wel degelijk een bezoek waard. Zodra het sein ‘veilig’ gegeven wordt, is het beslist een land om te gaan ontdekken.
Aangezien het een heel groot land is met verschillende klimaten zijn er mogelijkheden voor allerlei typen toeristen en reizigers. Zon, zee, strand, watersport.
Aan de noordkust kan het. In de winter en de lente kun je naar de Sahara. Ook stedentrips zijn mogelijk, misschien zelfs ooit een tussendoortje Algiers?
Sahara
Ook qua landschap is Algerije interessant. Natuurlijk vanwege de Sahara: de woestijn, de oases, de Hoggar (Assekrem) en het Ajjer-gebergte.
Maar ook Kabylië en het ruige Aurésgebergte (Canõn de Oued El Abiod) zijn de moeite waard. Of de zoutrots van Djelfa, de kalkterrassen van Hammam Chellala en de ‘Gorges de Tilatou’ bij El Kantara.
Bovendien zie je vele chotts (zoutmeren), zoals Chott el Hodna. En wat dacht je van de rode zandstad Timimoun, ook wel ‘de rode oase’ genaamd? Of de stad Ouargla, omgeven door zo’n 1 miljoen palmbomen, die bekend staat om z’n markt met zandrozen (een bepaald soort steen).
Dhara gebergte
De hoofdstad van Algerije, Algiers, ligt in het noorden van het land, op 60 m hoogte. Bezienswaardig zijn daar o.a. het Bey-paleis, het Museum voor Moderne Kunst, de Kashba en de Notre Dame d’ Afrique. De Franse invloeden zijn nog duidelijk zichtbaar in het straatbeeld en de architectuur.
Lopend over de boulevard waan je je net in Marseille. De wegen langs de kust zijn vaak uitgehouwen in de rotsen waardoor het smalle, enigszins gevaarlijke routes zijn. Maar wel met schitterende uitzichten.
De ‘Corniche des Dahra’, de kustweg door het Dhara-gebergte met z’n steile kusten, is met z’n prachtige panorama’s het mooiste deel van de Turkooizen kust.
Op verschillende andere plaatsen worden de stranden ook afgewisseld met steile kliffen. Waar geen wegen lopen, kun je mooie boottochten maken.
Het Atlas-gebergte bestaat uit de Tell-Atlas en de Sahara-Atlas. Hiertussen liggen hoogvlakten op ongeveer 1000 meter hoogte. Omdat het vlak en hoog is, is het er in de zomer buitengewoon heet en in de winter berekoud.
In de hooglanden kom je korenvelden, graslanden en schapen tegen. Wat je ook veel ziet is halfagras, een speciaal soort gras dat gebruikt wordt voor de papierindustrie. En nomaden met hun kleurige tenten.
Toeareg
In het zuiden van Algerije wonen de Toeareg; lange mensen met een lichte huidskleur en blauwe ogen. Ze worden ook wel ‘de blauwe mannen’ genoemd, naar de sluier (de ‘cheche’) die ze vanaf hun besnijdenis dragen en de kaftan, die allebei met natuurlijke kleurstoffen zijn geverfd die blauw afgeven op hun huid.
Het is een poëtisch volk, bij wie de vrouw qua positie gelijk staat aan de man. Hun geloof, de islam, beleven zij op een heel andere manier (minder streng) dan de islamieten in het noorden van Algerije.
Daarnaast kennen ze verschillende natuurreligies, waarbij amuletten en talismannen een belangrijke rol spelen. Behalve de Toeareg kent Algerije ook de Bellas, de Peulh, de Songhaï, de Bambara’s en de Bozo’s.
Harrera soep
Populaire raï-muziek, Cheb Khaled, prachtige moskeeën, lemen huisjes, marabouts, olie, aardgas, Berbers, bijzondere volkeren en gastvrije mensen. Wijngaarden, dadelpalmen, naald- , olijf- en apebroodbomen (baobab’s), olijfbomen en ontelbaar veel palmen. Gazellen, hyena’s, jakhalzen en springmuizen.
En Algerije zit ook een beetje in de couscous, de ‘harrera’ (dikke maaltijdsoep), de zoete muntthee, ja zelfs in het gebruik van kruiden als komijn, koriander, kaneel, munt, marjolein, gember, anijs, tijm en Spaanse pepers. En niet te vergeten de tajine (aardewerk ‘kookgerei’ met ronde, platte onderkant en bovenkant als omgekeerde trechter).
Alles wat je er ziet, hoort, ruikt, proeft en alles wat er gebeurt, is een beetje Algerije. Hoewel het voor een zakenreiziger weer heel anders is dan voor iemand die de Sahara in trekt, en weer totaal anders voor de lokale bevolking, toch vormen alle indrukken samen Algerije.