In Armenië maak je kennis met een gastvrij land en vele culturele hoogtepunten die nog niet door het massatoerisme ontdekt zijn. De Zijderoute heeft een belangrijke invloed gehad op de geschiedenis en cultuur.
Om een beeld te krijgen van het oude Jerevan kun je een bezoek brengen aan oa. de Erebuni-ruïnes, het Operahuis of het Armeens Historisch Museum.
Op 70 km van de hoofdstad ligt het Sevan-meer, waar de Armeniërs beladen met picknickmanden neerstrijken op één van de zandstranden. Een enkeling laat zich verleiden door het turquoise-blauwe water dat uitnodigt tot een frisse duik. Het land ligt pal naast buurland Georgië.
Kaukasus
De republiek Armenië ligt ten zuidoosten van het Kaukasus-gebergte, telt 3.5 miljoen inwoners en is eenmaal zo groot als Nederland.
Er wordt zowel Armeens, Russisch, Engels, Spaans, Italiaans en zelfs Duits en Frans gesproken. Het christendom werd omstreeks het jaar 300 staatsgodsdienst en daarmee is Armenië één van de oudste christelijke staten in de wereld.
Dit maakt de relatie met de islamitische buurlanden moeizaam. De wegen in en rond de steden zijn redelijk onderhouden. De meeste bezienswaardigheden in het land zijn per bus bereikbaar. Wil je enig comfort neem dan een expresbus met gereserveerde plaatsen, voor de bagage dient een klein bedrag betaald te worden. De beste reistijd is mei, juni, september en oktober.
Booking.com
Cascade
Tegen de heuvel, midden in de hoofdstad Jerevan, ligt een witstenen trappencomplex geplakt. De Cascade, product van grootschalige Sovjetarchitectuur, mooi in zijn grootsheid.
Honderden traptreden. De inspanning wordt echter ruimschoots beloond. Beneden ligt Jerevan, woonplaats van ruim enkele miljoen Armeniërs. Het leven speelt zich grotendeels op straat af. Overal staan mensen fruit, huishoudelijke prullaria en cassettebandjes te verkopen.
De muziek die uit de geluidsboxen schalt, roept oosterse sferen op. En dan, op de volgende straathoek dringt de voormalige Sovjet Unie zich op.
Naarmate je het centrum verlaat zie je grijsgrauw beton. Soldaten met petten als pannenkoeken en maffioso typen in zwartleren jacks beheersen het straatbeeld. Half kapotte auto’s zoeken toeterend hun weg en negeren ieder stoplicht.
Hoofdstad Jerevan
De hoofdstad Jerevan is 2800 jaar geleden gesticht. Daarmee is het één van de oudste steden in de wereld. Begin twintigste eeuw is de stad volledig herbouwd in Sovjetstijl.
Jerevan heeft een klein metronetwerk en er rijden marsjrutka’s (minibussen) op onregelmatige tijden. Je kunt natuurlijk ook gewoon lekker door de straten lopen, flaneren over de mondaine Abovian-straat en in contact komen met de vriendelijke Armeense bevolking.
Ga in een park een potje schaak spelen met een Armeense kampioen. De meeste bezienswaardigheden in Jerevan liggen op loopafstand van het centrum. Voor liefhebbers van kunst en vernissages zijn er in Jerevan in het weekeinde twee interessante rommelmarkten.
Schilderijen, iconen, edelstenen, sieraden, antiek, tapijten en tweedehands goederen tref je hier in ruime hoeveelheden aan. Het is ook mogelijk in de hoofdstad een kunstexcursie of een architectuurexcursie te maken. Op een terras kan je met een glas goede cognac beamen dat de Armeense cultuur niet langer een gesloten boek is.
Geghard-rotsklooster
Overal in Armenië zie je chatsjkaren, kruisstenen. De chatsjkar is een stenen gedenkplaat met een kruis in de vorm van een levensboom, rijkelijk versierd met labyrintachtige motieven. In Jerevan tref je zelfs een monument aan voor het Armeens alfabet. De Bijbel wordt vertaald en ook werken van Plato en andere schrijvers uit de Oudheid.
Dat gebeurde al in de 5e eeuw, de Gouden Eeuw van Armenië. Al die geschriften zijn te zien in de Madenataran, de bewaarplaats voor oude manuscripten. Verborgen in een diepe kloof staat het Geghard-rotsklooster, (veertig kilometer van de hoofdstad) indrukwekkend uitgehouwen in de rotsen.
Kourgane
Een grafveld bevat tientallen tot soms honderden grafheuvels. Een kourgane (grafheuvel) bestaat uit een bovengronds en een ondergronds deel. In het ondergrondse deel, een rechthoekige kuil van enkele meters lang, wordt de dode met zijn rijke grafgiften ter ruste gelegd. Mannen liggen op hun rechterzijde, vrouwen op hun linker.
De dode is vaak besprenkeld met rode oker. De wanden worden verstevigd met stenen en houten palen. Daarboven plaatst men grote afdekstenen, welke bedekt worden met een grote hoeveelheid aarde, waardoor een grafheuvel ontstaat. Om iedere grafheuvel legt men bovendien een cirkel van blokken basalt of tufsteen. Deze cirkel beschermt de dode tegen kwade geesten.