Kiribati bestaat uit drie uitgestrekte eilandengroepen, van het westen naar het oosten zijn dat de Gilberteilanden, de Phoenixeilanden en de Line-eilanden.
Is het middag in Amsterdam, dan is het zowat middernacht op Kiribati. Het ‘einde van de wereld’ plaatje dat elk Pacifisch eiland krijgt opgekleefd, is een cliché. Op sommige eilanden waan je je in een westers land. En ontbreekt het je aan niets. Maar op Kiribati leeft het eilandgevoel nog echt. Als je verder kijkt dan de hoofdstad Tarawa tenminste.
Dat komt hoofdzakelijk doordat de archipel behoorlijk eenzaam en afgelegen ligt, ver van elk ander bewoonbaar gebied. De band met het water is bij de Kiribas daardoor sterk. Sterker dan welke andere eilandengroep in de Pacific. Je moet al een heel eind noordwaarts om Hawaï tegen het lijf te ‘lopen’. En ook in zuidelijke richting zou menige vogel een aardig stukje zweten. Meer achtergronden over Kiribati: Wikipedia Kiribati
Gilbert eilanden
Wat niet betekent dat het een samenhangend geheel is. De republiek beslaat bijna vierduizend vierkante kilometer oceaan, en omvat drie ver uiteenliggende eilandengroepen: Gilbert, Phoenix en Line. Het is dus geen synoniem voor de Gilberts alleen. Toch vind je de aanduiding ‘Gilberts Islands’ wel vaker, sinds de onafhankelijkheid van het Verenigd Koninkrijk in 1979.
De tijden dat de Pacific qua afstand en financiën onbereikbaar waren, liggen achter ons. Maar dat betekent niet dat het meteen een fluitje van een cent is geworden om er te komen. Met een Round the World ticket kun je tegenwoordig wel een eilandje meepikken. Jammer is dat het dan vlug herleid wordt tot een korte stopover. Dit verdienen de meeste eilanden niet. De eilandengroep in het bijzonder laat zich niet zo makkelijk bereizen. Trek genoeg tijd uit als je ver afgelegen atollen wil zien. Het kon wel eens een poosje wachten zijn op een boot of vliegtuigje.
Christmas island
Sommige van de atollen zijn overbevolkt. Bezorgde overheidscampagnes moedigen hun bewoners aan naar de dunner bevolkte eilanden te verhuizen. Sociaal leven is het hoogste goed op de eilanden, en je vindt er nog steeds geen televisie. Het toerisme draait nagenoeg overal op een laag pitje.
Behalve dan op Christmas eiland in het noorden van de Line groep. Het land en vooral de hoofdstad Tarawa waren het toneel van bloedige confontaties tussen Japanse en Amerikaanse troepen in de tweede wereldoorlog. Her en der vind je hiervan nog de droevige restanten. Maar meer dan wat dan ook is nadien de rust terug gekeerd op de archipel.
Kiribati is niet ‘the place to be’ voor bruisend nachtleven of sjieke sterrenhotels. De charme haal je uit eenzame afzondering op verlaten eilanden in bescheiden hutten. En dat is lang niet overal in de Pacific nog een vast gegeven.