De Leon City kathedraal werd gebouwd van 1747 tot 1814 en de architectuur van de kerk is overwegend neoclassicistisch. Dat zie je terug in de torens en façade. Het is de grootste kathedraal van Midden-Amerika.
Nicaragua, het Land van Meren en Vulkanen, maar ook het land van de Sandinistische revolutie en de Contra-oorlog. In de afgelopen decennia hebben deze gebeurtenissen een onuitwisbaar stempel op het land gedrukt.
Na de democratische verkiezingen in 1990 kreeg de coalitieregering van presidente Violeta Barrios de Chamorro de zware taak een begin te maken met de wederopbouw van het verwoeste en verdeelde land. Langzaamaan kruipt Nicaragua nu uit het diepe dal waar het door de burgeroorlog in terechtkwam. Wellicht dat de relatieve politieke stabiliteit ertoe bij zal dragen dat toeristen met een gerust hart het Land van Meren en Vulkanen kunnen verkennen. Dat verdient het beslist.
Meer van Managua
Nicaragua is het grootste land van Midden-Amerika, met Costa Rica als zuider- en Honduras als noorderbuur. Het vlakke landschap van de vruchtbare kuststrook aan de Stille Oceaan wordt bepaald door een lange reeks vulkanen, het Meer van Managua en het Meer van Nicaragua. Hier liggen ook de belangrijkste steden, zoals Managua, León, Masaya, Chinandega en Granada.
Het Centraal Hoogland, een bergketen in het midden van het land, en het Atlantisch Laagland aan de Caribische kust zijn dunbevolkte gebieden. Het oostelijk gedeelte, de Muskietenkust, is bedekt met onontgonnen tropisch regenwoud. Vanwege de overvloedige regenval banen vele rivieren zich traag een weg naar de zee. Deze rivieren vervangen in dit afgelegen, onderontwikkelde gebied tevens de wegen. Meer achtergronden in: Wikipedia Nicaragua
Granada en León
De Spaanse veroveraars koloniseerden de westkust en stichtten in 1524 hun eerste steden Granada en León. Beide steden hebben nog steeds het typische in blokken ingedeelde stratensysteem, met pleinen, kathedralen en overheidsgebouwen op vaste plekken. Het is een erfenis van de Spanjaarden, die deze indeling in alle door hen veroverde landen introduceerde.
De oude koloniale huizen met koele binnenplaatsen en schommelstoelen bij de massief houten deuren brengen je ook terug in de tijd. Als liberaal en intellectueel centrum heeft León altijd gewedijverd met Granada, waar de conservatieve grootgrondbezitters na de onafhankelijkheid niet schroomden de wapens op te pakken om hun belangen te verdedigen.
In 1852 werd Managua de hoofdstad in een poging een eind te maken aan de bloedige strijd tussen deze twee rivaliserende steden.
Managua
Het hete Managua heeft niet de charme en uitstraling van León en Granada. De stad is twee keer verwoest door aardbevingen, de laatste keer in 1972. Sinds die tijd is het centrum getekend met open vlaktes, een atypisch beeld voor een hoofdstad waar eenderde van de totale bevolking woont.
De afgelopen jaren is met de verbeterde economie een toename in bouwactiviteit te constateren. Daarbij wordt echter niet gedacht aan de verarmde bewoners die de afgelopen decennia naar Managua trokken voor werk, veiligheid en betere leefomstandigheden. Volgens de huidige president Alemán zou sociale woningbouw alleen maar meer mensen van het platteland aantrekken.
Vulkanen Concepción en Madera
Op de eilanden Solentiname en Ometepe, gelegen in het Meer van Nicaragua, het grootste zoetwaterreservoir van Centraal-Amerika, zal als eerste de rust opvallen. Solentiname is bekend geworden als centrum van volkskunst. De jezuïet Ernesto Cardenal, tijdens het Sandinistische bewind minister van Cultuur, stimuleerde vanaf 1966 de bewoners hun creativiteit vorm te geven door middel van poëzie en naïeve schilderkunst.
Muskietenkust
In de Muskietenkust is de boot de belangrijkste en goedkoopste vorm van transport. Het gebied, dat voornamelijk door Miskito- , Sumu- en Rama-indianen wordt bewoond, is anders moeilijk bereikbaar. De Spaanse kolonisten hebben het om die reden altijd links laten liggen. Engelse, Hollandse en Franse piraten onderhielden daarentegen goede contacten met de Miskito’s en gebruikten de kust als uitvalsbasis voor hun roof- of handelstochten.
De indianen aan de kust hadden zich al vermengd met gevluchte zwarte slaven en de Europeanen werden door deze Miskito’s met open armen ontvangen. Pas in 1894 werd dit gebied deel van de Republiek van Nicaragua. Daarvoor was het een Brits protectoraat. Dit verklaart tevens waarom de bevolking daar nog Engels spreekt.
De afgezonderdheid heeft ervoor gezorgd dat het tropisch regenwoud onaangetast is, maar ook dat de voorzieningen slechter zijn dan in de rest van het land. De kustbewoners proberen onder moeilijke omstandigheden te overleven als vissers en kreeftenduikers. Orkanen, die de Caribische kust in het regenseizoen teisteren – denk maar aan orkaan Mitch in oktober 1998 – maken het leven er niet makkelijker op. Van de vele eilandjes en riffen voor de Muskietenkust zijn de Islas del Maíz de bekendste.