Op het Rode Plein in Moskou, de hoofdstad van Rusland, bevindt zich onder meer het Kremlin. Aan de zuidkant ligt de Potrovkathedraal, een belangrijke blikvanger van het plein. In het noorden van het plein staat het Nationaal Historisch Museum.
Ook na het uiteenvallen van de Sovjetunie eind jaren tachtig bleef Rusland de grootste natie ter wereld. De Russische Federatie, zoals het land voluit heet, meet meer dan vierhonderd keer de oppervlakte van Nederland. Toch wonen er slechts tien keer zoveel mensen. Moskou, sinds de revolutie begin vorige eeuw de hoofdstad van het land, is de grootste stad van Europa. Naast de vele miljoenen mensen die in de voorsteden wonen, heeft de stad zelf bijna tien miljoen inwoners.
Na de verkiezing van Vladimir Poetin tot president probeert het geteisterde land weer uit het dal te klimmen dat het zwalkende beleid van Boris Jeltsin heeft achtergelaten en opnieuw de grootmacht te worden dat het ooit was. Voorlopig valt dat niet mee, nog steeds krijgen veel Russen hun salaris uitbetaald in wodka.
Rode Plein en het Bolsjoi Theater
Als Sint Petersburg de meest Europese stad van het land is, dan is Moskou de Aziatische equivalent. In de hoofdstad zijn bijzonder veel bekende bezienswaardigheden zoals het Kremlin – dat in tegenstelling tot wat veel mensen denken naast de regering verschillende musea herbergt – het Mausoleum van Lenin, het Rode Plein en het Bolsjoi Theater.
Ook de metro is zeker de moeite waard. De ondergrondse spoorlijn is in totaal bijna tweehonderd kilometer lang en bevat een stations die een attractie op zich zijn. Bladgoud, marmeren vloeren, mozaïeken en kroonluchters maken dat je voor de lol een ritje maakt. Leer wel even het Cyrillische alfabet uit je hoofd, want er staat niks in het Engels aangegeven.
Sint Petersburg
Sint Petersburg, door de bekende Russische schrijver Fjodor Dostojewski de ‘meest fantastische stad ter wereld’ genoemd, is bij toeristen misschien nog wel populairder dan Moskou. Van 1917 tot 1991 Leningrad genaamd, herbergt de stad onder meer het Winterpaleis (de Hermitage), diverse paleizen en andere pracht en praal die terug doen denken aan de tijd dat de tsaren Rusland nog regeerden.
Als Peter de Grotes Kijk op het Westen zijn de Franse en Nederlandse invloeden nog duidelijk merkbaar in de schitterende gebouwen en musea. Hoewel de belangrijkste steden zich in het Europese deel van het land bevinden, heeft het Rusland van achter de Oeral eveneens een hoop moois te bieden.
De uitgestrekte Siberische landschappen lopen door tot aan de grens met Alaska. Rusland verkocht Alaska in 1867 aan de Verenigde Staten voor 7,2 miljoen dollar. Een beslissing waarvan ze zich later vanwege de strategische ligging, ten tijde van de Koude Oorlog bijvoorbeeld, nog wel eens achter de oren gekrabd zullen hebben.
Transsiberië Expres
Om een indicatie te krijgen van de enorme afmetingen van het land: met de trein doe je er vanuit Sint Petersburg tot aan Vladiwostok iets meer dan zeven dagen over. Verder kun je niet per spoor om over andere voertuigen maar te zwijgen. De meest gangbare spoorlijn die je dan kunt nemen is de illustere Transsiberische Spoorweg.
Met een totale lengte van bijna tienduizend kilometer maakte deze, tevens tien tijdzones passerend, de langste treinreis ter wereld. In een week trein je voorbij de Oeral tot aan het Baikalmeer (dat zo groot als België is) en kom je uiteindelijk uit aan de Japanse Zee, ter hoogte van de voormalige legerbasis Nakhodka. Daar kun je de boot naar Japan nemen of met het vliegtuig terugvliegen naar Moskou.
Onderweg passeer je steden als Perm, Jekaterinburg, Irkutsk, Omsk en Novosibirsk; stuk voor stuk miljoenensteden waar de meeste Nederlanders nooit van gehoord hebben. Wie van West-Europa naar Valdiwostok wilde voor de Transsiberische spoorlijn er was, kon beter via Amerika reizen. Die route was namelijk sneller dan via Moskou en Siberie.
Vladiwostok
Rusland heeft een landklimaat. Dat houdt in dat het winter bar koud kan zijn (met temperaturen tientallen graden onder nul) en in de zomer erg warm. De veronderstelde koude in de onmetelijke graslanden van Siberië klopt wel ongeveer met de werkelijkheid; in Vladiwostok is de gemiddelde temperatuur in januari dertien graden onder nul tegen -9 in Sint Petersburg.
Een en ander is nog niks in vergelijking met Oymyakon in noordoost Siberië, waar de temperatuur in het slechtste geval ‘s winters tot -65 graden Celsius kan dalen!