Veel landen in de Pacifische regio zijn smeltkroezen. Een bonte mengelmoes van volkeren. Maar dat geldt wel in het bijzonder voor de Salomon eilanden. Strikt genomen is dit Melanesië, maar ook Polynesiërs, Micronesiërs en zelfs Europeanen zijn hier thuis. Financieel en dus ook cultureel zijn de eilanden zonder meer een goede keuze voor de toerist. Maar politiek gezien kampt de archipel nog steeds met de naweeën van de staatsgreep van 2000.
Voor één keer in de Pacific is het conflict een interne raciale kwestie, tussen de inwoners van Guadalcanal en inwijkelingen uit Malaita. Het is dus geen onafhankelijkheidskwestie. Wat niet wil zeggen dat de vroegere bezetting niet aan de basis ligt. De Salomons hebben door de eeuwen heen verschillende kolonisators moeten dulden. Spanjaarden, Britten, Duitsers, Japanners. Onafhankelijkheid is er amper een kwarteeuw. De toerist loopt in geen geval buiten schot in het huidige conflict. Het wordt momenteel dan ook afgeraden naar de eilanden af te reizen.
Watervallen van Mataniko
Niet dat veel mensen dat sowieso doen. De Salomons zijn nu niet bepaald de bekendste bestemming in de regio. Maar Guadalcanal doet bij velen wellicht een belletje rinkelen. Op de meest centrale provincie van de archipel werd tijdens de laatste Wereldoorlog verwoed strijd geleverd. De toerisme-industrie slaat nu gretig munt uit dat oorlogsverleden, met tal van dagtripformules naar overblijfselen.
De watervallen van Mataniko zijn in dat opzicht welkome afwisseling voor wie plant een tijdje op Guadalcanal te blijven. Guadalcanal herbergt het grootste eiland, met daarop de hoofdstad van de archipel. Lonely Planet rapporteert dat het gros van de reizigers Honiara onaantrekkelijk vindt. Meest levendig is Point Cruz, het reisknooppunt. Wie de eilanden bereist, moet er gewoon passeren, dus een zoektocht wordt het niet.
Santa Isabel
De Solomons herbergen nog zes andere provincies: de Westelijke, de Centrale, Isabel, Malaita, Makira en Temotu. Van dat half dozijn is Isabel de meest feërieke, met name qua afwisseling tussen water en land. Santa Isabel is het langste eiland van de hele archipel. Deze provincie kende het eerste Europese contact halfweg de zestiende eeuw.
De Spanjaard Alvaro de Mendana dacht de mijnen van Koning Solomon te hebben bereikt, en prompt gaf hij het land die naam. De Westelijke provincie heeft dezelfde prachtige land- en waterschappen, maar bovendien ook een rijke cultuur. De traditie leeft hier nog echt. Het dorpje Nusambaruku is een schoolvoorbeeld. Meer lees je op de toeristische site van de Salomon eilanden: Visit Solomons
Je bereikt het via een klein weggetje of per kano vanuit Gizo, hoofdstad van de provincie en tweede grootste stad van Solomon. Helemaal in het westen ligt een eilandengroep waarvan geen enkel permanent is bewoond. Vervoer gebeurt hier uitsluitend per boot. Voor het meest fascinerende gebruik moet je echter nog elders naartoe: Malaita.
Malaita
In Malaita kun je proeven van de haaiencultus. Nou, figuurlijk dan. Haaien worden naar het ondiep gelokt waar ze met de hand worden gevoerd. Zoals zo vaak gaan met de gebruiken ook heel wat taboes gepaard op de Solomons. Op Laulasi en Busu zijn door de haaienverering zwart (vlees) en rood (bloed) taboe.
Te mijden kleuren dus als kledij. Toch is het niet zo dat de toerist daarvoor constant op de hoede moet zijn. Respect volstaat vaak voor de eilanders om de onwetendheid te worden vergeven. De Centrale provincie omsluit als het ware Guadalcanal. Ook veel overblijfselen van WO II te vinden hier, net als in Guadalcanal.
Rennell eiland, in het uiterste zuiden van de provincie, is het grootste omhoog gestuwde atol ter wereld, en bezit tevens het grootste zoetwatermeer uit de hele pacific. Tenganu, een ander eiland, wordt als uniek biotoop overwogen voor opname in de werelderfgoedlijst.
Makira, met zijn dik pak ondoordringbaar groen, is nog meer walhalla voor de vogelspotter. Hier huizen veel soorten die je nergens anders vindt ter wereld. Vanuit Honiara organiseren touroperators all-in formules naar Makira.
Temotu
En tenslotte verklappen we je over de Salomons het best bewaarde geheim: Temotu. Je mag best van mening zijn dat geen plaats op de wereld nog ongerept is. Dat de mens al overal voet heeft gezet. Mogelijk, maar op Temotu zijn wellicht meer fossielen dan voetsporen. De eilanden, zo’n 1000 in totaal. Sprookje van 1001 eiland dan? Zeker, van zodra de rust weerkeert…