Wereldfietsers? Je hebt er wel eens over gelezen of iemand over horen praten. Wat houdt het in, wat komt er bij kijken, wat staat je te wachten?
Je hebt er wel eens over gelezen of iemand over horen praten: ‘een wereldreis per fiets’. Bij de meeste reizigers blijft het bij een gedachtekronkel. Slechts enkelen voeren het ook daadwerkelijk uit. Wat houdt een wereldreis per fiets in, wat komt er bij kijken, wat staat je te wachten? Een overzicht.
Wereldfietsers
Een wereldreis per fiets! Je vertelt je plannen aan familie en vrienden. Enkelen verklaren je voor gek. Anderen vinden het fantastisch en zouden graag zelf ook zoiets doen. Je koopt na flink zoeken een gepaste fiets of bouwt – indien je al een goede mountainbike had – het om tot reisfiets. Alle benodigdheden heb je voor elkaar. Je leest wat reisboeken en reisverhalen. Daar sta je dan op het vliegveld. Je neemt met betraande ogen afscheid van je familie. Alles paste thuis nog maar net in je fietstassen.
De fiets pak je zorgvuldig in een fietsdoos in met voldoende tape.(In Nederland is zo’n doos vanzelfsprekend, maar in andere landen moet je vaak karton bij elkaar graaien om er zo iets van te maken wat je fiets bij het vervoer kan beschermen.) Enkele uren later sta je op de plaats van bestemming, of beter gezegd op de plaats van aanvang. Vanaf hier ga je per fiets verder. Elke dag is anders, de omgeving, het klimaat, de mensen, het eten, je slaapplaats et cetera. Wat staat je allemaal te wachten?
Ooit reisde ik zelf al een jaar door Australië, Nieuw-Zeeland en enkele Aziatische landen per openbaar vervoer. Een geweldige reis, maar veel passiever dan de reis die we per fiets door Latijns-Amerika die maakten. Het mooie van het reizen per fiets is dat het vrij langzaam gaat. Je maakt niet alleen de steden heel intensief mee, maar ook de kleinste dorpjes, woestijnen, bergen et cetera. Je beleeft het allemaal echt. Het is niet een film die door een busraam aan je voorbij trekt, maar je zit er middenin.
Wat zijn de voordelen?
Vrijheid, dat is wat reizen per fiets je geeft. Je hoeft niet te wachten op bus of trein, maar zadelt gewoon je fiets op en gaat er vandoor. Het is heerlijk om de hele dag buiten te zijn, de lokale geluiden te horen, de geuren te ruiken en zoveel te zien. Je krijgt er uiteraard een beregoede conditie van, wat ook meegenomen is. Je komt soms op plaatsen waar geen enkele toerist ooit geweest is, waar de mensen en hun gewoontes authentiek zijn. Je reist op een langzame manier en kunt indrukken hierdoor beter verwerken.
Het is allemaal veel rustiger. Fietsen is een hele milieuvriendelijke manier van reizen. Ook is het een voordelige manier van reizen. Vaak is er tussen de steden geen accommodatie te vinden om te overnachten en slaap je in je tentje in de vrije natuur. Je kookt je eten op een gaspitje. Als er wel huizen zijn, maar geen hotel, vraag je gewoon of je bij het huis konden staan. Maar je kunt ook prima kamperen. Kijk voor een overzicht van de Fietvakantiewinkel op: Kampeeruitrusting
Over het algemeen geeft dat een veiliger gevoel. Vaak krijg je dan wel wat te eten aan geboden of kan je gebruik maken van bepaalde faciliteiten (water om je te wassen, drinkwater, verse groentes, eieren en dergelijke). Je komt wanneer je per fiets reist gemakkelijker in aanraking met de lokale bevolking dan wanneer je per openbaar vervoer of per auto reist.
Wat zijn de nadelen?
Je bent afhankelijk van een goed werkende fiets. Je moet dan ook wel wat af weten van het onderhoud en de reparatie van een fiets. Denk ook om andere weggebruikers, zoals grote vrachtwagens. De hele reis hield ik dan ook zo veel mogelijk een helm op. Ook de spiegel was onmisbaar. ’s Avonds fietsten we zo min mogelijk in het donker in verband met dronken automobilisten.
Dit was met name in Mexico een reëel gevaar. Je moet er een beetje tegen kunnen dat je niet precies weet waar je morgen slaapt. Je moet tevens goed kunnen plannen om er voor te zorgen dat je genoeg water en eten bij hebt. Er zijn mensen die niet zo goed met deze onzekerheden om weten te gaan en de fiets inruilden voor een auto. Vaak ben je echt overgeleverd aan de grillen van moeder aarde. Het kan soms dagen regenen en ook daarin moet jij dan je tent opzetten en je potje koken. De factor wind speelde tijdens onze reis, met name in Patagonië, een grote rol.
En dan de zon. Je moet constant zonnebrand op, wat vast eveneens niet al te gezond is, om te zorgen dat je niet verbrandt. Ook op een bewolkte dag kun je, zeker indien je jezelf op grote hoogtes bevindt, enorm verbranden. Qua eten moet je niet al te kieskeurig zijn. Soms is er niets anders dan een stukje vlees wat er uitziet als een gebakken schoenzool. Het lichaam heeft energie nodig, dus je kunt maar beter eten wat de pot schaft. Ik heb ze ontmoet, vrouwen die alleen reisden per fiets. Het waren, nu ik er nog eens over nadenk, overigens enkel oudere vrouwen van boven de veertig. Ik heb ooit een lange reis alleen gemaakt en dat vond ik geweldig. Toch zou ik deze reis op de fiets nooit in mijn eentje maken. In je eentje en zeker als vrouw ben je erg kwetsbaar. Plus het feit dat het erg fijn is om alle indrukken met zijn tweeën te kunnen verwerken en er nog altijd over na te kunnen praten.
Voorbereiding fietsreis
Vrijheid, dat is wat reizen per fiets je geeft. Je hoeft niet te wachten op bus of trein, maar zadelt gewoon je fiets op en gaat er vandoor. Schaf allereerst goede kaarten aan. Kijk eens op Fietsvakantiewinkel.nl
Een goede fiets en de juiste reserve onderdelen zijn van groot belang. Ik heb zelf een Koga Miyata World Traveller. Ik heb er V-brakes op laten zetten, omdat dat in de meeste landen het makkelijkst te vervangen is. Voorvering is niet echt noodzakelijk, maar wel fijn. Mijn voorvering, die standaard op de fiets zat, was overigens na een half jaar al naar zijn grootje. Aan reserve onderdelen was bijna niet te komen. Verder ben ik enorm positief over mijn fiets. David heeft zijn mountainbike omgebouwd tot trekkingfiets, dus dat kan ook.
Een gewone voorvork, een bagagerek voor en achter en een ander zadel en ook hij was klaar voor vertrek. De beste banden bleken de Marathon Schwalbe double defense en Continental. Na 17.000 kilometer heb ik nog steeds dezelfde Continental voorband. Het voordeel van de Marathon band is dat je hoogst zelden een lekke band hebt. Kwalitatief goed gereedschap is essentieel. Het is nogal vervelend als je kettingpons breekt terwijl je in de ‘middle of nowhere’ vertoeft en je fietsketting zojuist in tweeën brak. Dit is ons in Cuba overkomen. Gelukkig troffen we toch nog iemand die ons kon helpen. Waterproof fietstassen zijn ook zeker geen overbodige luxe.
Een gat in de fietstas dicht je met een sealer. Ook met zwart tape kun je heel veel problemen oplossen. Dit kleine rolletje tape bleek absoluut onmisbaar. Het is handig om wanneer je naar een gebied gaat waarvan je de taal niet spreekt je de taal alvast een beetje eigen te maken. Al zijn het in ieder geval de woorden ‘dank je wel’ en ‘goedendag’, indien het gaat om een taal die niet zo gemakkelijk te leren is. Het kan namelijk goed gebeuren dat je ergens belandt waar ze geen woord Engels spreken. Je toont respect wanneer je wat woorden kent.
Belangrijk is dat je in een goede gezondheid verkeerd. Het is ook handig wat te trainen, om je lichaam alvast aan de fietshouding te laten wennen en je fiets een beetje in te rijden. Maar onderweg begint het werken natuurlijk pas echt. Een goede conditie krijg je dan al snel. Regel dat je goede verzekeringen hebt, die ook geldig is wanneer je langer dan een half jaar in het buitenland bent. Wat ook handig is, is om te informeren of verzendkosten van een koerier ook vergoed worden. Bijvoorbeeld in het geval reserve onderdelen naar je toegestuurd moeten worden.
Tijdens de reis…
Ter plekke moet je proberen de meest recente landkaarten te bemachtigen. Zeker indien je door moeilijkere gebieden gaat, zoals door een woestijn. Soms kun je aan militaire kaarten komen. Uiteraard kun je ook mensen die je onderweg tegenkomt om de weg en de afstand naar het volgende dorp vragen. De ervaring leert echter dat de mensen indien ze het zelf niet weten, ze zomaar iets zeggen.
Je kunt vaak het beste gewoon op de landkaart vertrouwen. Toch moet je ook altijd goed informeren naar de weggesteldheid, de veiligheid en of er accommodaties of winkels zijn. Om zo beter te kunnen plannen. Neem geen risico. Als iemand zegt dat het een onveilig gebied is om met de fiets doorheen te gaan, regel dan een ander vervoermiddel en ga zeker niet alleen.
Wat is er zo leuk aan?
In de ogen van de lokale bevolking ben je heel bijzonder. Mensen zwaaien naar je, toeteren en zijn enorm geïnteresseerd in waar je vandaan komt en waar je naar toe gaat. Soms stoppen ze je zelfs dingen toe, zoals snoep of vers fruit. Ze zien je heel anders dan de mensen die met een rugzak op de bus uit komen. Soms lachen ze je ook wel een beetje uit, hoe gek je kunt zijn zoiets te doen.
Het gevoel van vrijheid is ook echt heerlijk, je bent zo onafhankelijk. Je kunt gaan waar je maar heen wilt en wanneer je maar wilt. Het is erg bijzonder waar je met een fiets allemaal kunt komen. Zo reden wij over een zoutvlakte en door diverse woestijnenlandschappen. Vaak was het wel zo dat we over flinke afstanden de fietsen door het mulle zand moesten duwen omdat het onmogelijk was te fietsen. De moeilijkst bereikbare plaatsen waren absoluut de mooiste en meest onvergetelijke plaatsen. Overal onder de heldere sterrenhemel kun je zomaar je tentje opzetten.
Er is vaak in geen velden of wegen ook maar een sterveling te bekennen. Wat ook erg speciaal is, naast het ontmoeten van de lokale bevolking, zijn de andere fietsers die je pad kruizen. Iedereen kent elkaar, of heeft wel iets van een andere fietser gehoord. Het is een heel klein wereldje met stuk voor stuk bijzondere mensen. Je treft overigens ook wel eens een fietsende gek aan, maar de meeste zijn heel sociaal. Het is ook altijd handig om gegevens en tips uit te wisselen met de andere fietsers. Vooral de tegenliggers kunnen je goed vertellen hoe lang het nog fietsen is naar de volgende plaats en waar je goed kunt overnachten. Met de fietsers, van wie we wisten dat ze voor ons fietsten, hielden we per e-mail goed contact. om tips te ontvangen.
Zo mailde Francois, een Zwitser waarmee we eerder samen over het Mexicaanse schiereiland Baja California gefietst hadden, ons dat we op een bepaald traject in de Mexicaanse staat Chiapas beter de bus konden nemen vanwege struikrovers. Helaas zagen we het mailtje pas nadat we al beroofd waren. Met sommige fietsers reisden we enkele maanden samen, met anderen slechts een dag. Nu na thuiskomst hebben we nog steeds contact met enigen van de fietsers die we onderweg tegenkwamen en sommigen hebben we zelfs alweer gezien. Een enorm enerverende reis ligt achter ons. Ik ben best jaloers op de mensen die de reis nog voor hen hebben liggen. Het meemaken van zo’n reis heeft absoluut invloed op hoe je in het leven staat.
Of ik zoiets nog een keer doe?
Ik denk het zelf niet. Een korte fietstrip, dat zit zeker in het verschiet. Drie weken op pad of misschien een maand. Reizen per fiets is verslavend. Maar bijna zeventien maanden op pad, zoals tijdens onze reis door Latijns Amerika, zoiets is éénmalig. Maar ja zeg nooit, nooit. Het leven is wat dat betreft veel te onvoorspelbaar. Er zijn een flink aantal Nederlandse fietsreizigers die het wereldfietsvirus in hun bloed hebben en maar op de fiets blijven stappen op zoek naar avonturen in diverse werelddelen. Zo is Frank van Rijn wellicht de meeste bekende wereldfietser. Dan heb je nog Dick en Els, eveneens begrippen in de fietswereld. En als laatste is er nog Bert Sitters die net als Frank van Rijn al enkele wereldfietsboeken op zijn naam heeft staan.